(၇) တက်ိတ္ေျခာက္ေယာက္၊ မင္းသားေျမာက္တြင္၊ ေက်ာ္ေခ်ာက္၀ွမ့္၀ွမ့္၊ ကၽြန္းလံုးႏွမ့္သိ၊ သမုတၱိေဒ၀၊ သားေတာ္လွကို၊ ရမၼ၀တီ၊ ပီးႏွင္းလီ၏။ သိင္ဂီေရာင္လွ်ပ္၊ ျဗဟၼဒတ္အား၊ မည္မွတ္ေအာင္ခ်ာ၊ ျပည္သာယာမူ၊ ဗာရာဏသီ၊ ပီးတံုလီ၏။ ေခၚညီတြင္ဘိ၊ သမာဓိအား၊ ႏွမ့္သိေက်ာ္ျငာ၊ ထင္ရွားစြာသည္၊ ကုသ၀တီ၊ ျပည္ပူရီတည္း။ ေနာင္ညီထြန္းလွာ၊ မင္းသားမွာကား၊ သမ၀တၱ၊ ျပည္ပူရမူ၊ သာလွနဂိုရ္၊ ရာဇၿဂိဳဟ္တည္း။ ဘုန္းပ်ိဳထြန္းပ၊ သမၻ၀ကား၊ ျပည္မိတၳိလာ။ သာဓနာကား၊ အယုဇၨပူရ၊ စိုးပိုင္သ၏။ သု၀ဏၰတြင္ဘိ၊ သားဘုန္းဟိကား၊ ဟတၳိဗလ။ သုဒၶိယမူ၊ အဇၨရ၀တီ၊ ျပည္ပူရီကို၊ စိုးၿပီးအုပ္ထ၊ သူဘာ၀မူ၊ ဧကစကၡဳ၊ မွတ္ၾကျပဳေလာ့။ ပ်ိဳႏုရြယ္လွ၊ သုဂႏၶလည္း၊ စိုးရအညီ၊ ေကာသမၻီတည္း။ ထိုၿပီးမွန္စြာ၊ ဖလႅ၀ါကား၊ ဂႏၶာေကာစၦ။ အ႒ရမူ၊ ေခၚၾကဗိုလ္လူ၊ သိႏွမ့္ဟူသည္၊ ရာဇူျပည္သာ။ သဥၥဘာကား၊ စမၸာနဂရ။ သူဘာ၀မူ၊ တကၠသီလာ။ မႏၵပၸါလည္း၊ ကုသႏၷာရ။ သူရႏၵကား၊ သတၱိလတည္း။ ရြီထတံုေျမာက္၊ တက်ိတ္ေျခာက္ကို၊ တေယာက္တျပည္၊ ပီးအပ္သည္တည္း။ ပတ္လည္၀န္းလွည့္၊ ရြီတြက္ခယ့္ေသာ္၊ သွ်စ္ဆယ့္ငါးသြယ္၊ ၿမိဳ႕႐ို႕၀ယ္ႏွင့္၊ ေပါင္းလြယ္ေဇဌ၊ ေရာေႏွာၾကေသာ္၊ တရာ့တၿမိဳ႕၊ အင္မခ်ိဳ႕သည္၊ မင္း႐ို႕ျပည္ရြာတည္ေျမာက္တည္း။ ။
No comments:
Post a Comment