အပိုဒ္ (၁၁)

(၁၁) စိုး၍မိုးလီ၊ ကၽြန္းသၿပီကို၊ ရစ္ခြီပတ္ႀကိဳး၊ အာဏာၿဖိဳး၍၊ တန္ခိုးထန္ျပင္း၊ မႏၶတ္မင္း၏၊ ႏြယ္ရင္း၀ံသ၊ ျဖစ္ကုမ္ၾကသား၊ သု၀ဏၰပဘာ၊ သားေတာ္မွာကို၊ ရာဇာကံျမင္၊ မည္ပီးက်င္မွ၊ အလွ်င္ဦးစ၊ ပထမမူ၊ ေခၚထတြင္ဘိ၊ အမည္ဟိသည္၊ သမုတၱိေဒ၀၊ ထီးနန္းခ်၍၊ ရမၼာ၀တီ၊ ၿမိဳ႕ဌာနီဟု၊ ေခၚညီၿပီးမွ၊ စိုးပိုင္သသည္၊ ၀ရရာဇညာ၊ မင္း၌သာလွ်င္၊ သည္းခ်ာစီတရ၊ သမီးလွမူ၊ သု၀ဏၰကလ်ာ၊ ဆင္း႐ုပ္၀ါႏွင့္၊ မကြာစီခ်င့္၊ အိမ္ေထာင္သင့္၍၊ ရွည္ျမင့္ကာလ၊ စိုးအုပ္ရေအာင္၊ ဥပရာဇာ၊ အိမ္ရွိရာကို၊ မ်ားစြာနီထ၊ တည္ၿပီးမွတည္း၊ ၀ရရာဇညာ၊ ထိုမင္းမွာကား၊ မဟာရာဇညာ၊ သားေတာ္မွာကို၊ ဒြါရာ၀တီ၊ ၿမိဳ႕သိင္ဂီႏွင့္၊ စံုညီျပည့္၀၊ ဓည၀တီ၊ ေ၀သာလီဟု၊ ဌာနီရဌိ၊ သုံးၿမိဳ႕ၿခိ၍၊ တည္ဘိအမွန္၊ မင္းျမတ္လြန္မွ၊ ဘုန္းလ်ံထြန္းျဖာ၊ ဥပရာဟု၊ မည္သာေခၚဘိ၊ ေက်ာ္ႏွမ့္သိသား၊ ဘုမၼိပါလ၊ မဟိသွ်သည္၊ သာလွေျပာစည္၊ ကံျမင့္ျပည္ကို၊ သက္ရွည္ျဖစ္လို၊ မင္းေျမာက္ဆို၏။ ဘကို႐ိုပြတ္၊ ေတာင္းပန္လတ္ေသာ္၊ သားျမတ္သုံးပါး၊ အျခားျခားျဖင့္၊ ပိုင္းျခားသည္မွာ၊ ဤျပည္သာလည္း၊ မွန္စြာစင္စစ္၊ လက္၀င္ျဖစ္ဟု၊ တထစ္တရံ၊ မွတ္သားၾကံမွ၊ က်ိဳးႏြံခယ၊ ေလွ်ာက္ေပကမူ၊ အႆကရာဇာ၊ မင္းနရာ႐ို႕၊ သခ်ၤာျခားၿပီ၊ တေသာင္းစီကို၊ အညီယူမွ်၊ ၀ီကုန္ၾကေသာ္၊ ျဖစ္ထမွန္စြာ၊ ယူဇနာမူ၊ ကိုးရာအ၀န္း၊ အေျဖာင့္သန္း၏။ ျခင္မွန္းအခင္း၊ သုံးရာတြင္းလွ်င္၊ မယြင္းမွန္ညီ၊ ဖို႔၀ီအမွ်၊ ပီးၿပီးမွတည္း၊ မိုး၀တိမ္ယံ၊ စ်ာန္ႏွင့္ပ်ံသည္၊ ဂ၀မၸတိ၊ ေထရ္မဏိႏွင့္၊ ပါရမီသြာ၊ နတ္၀ိဇၨာက၊ ေဒ၀ါသိၾကား၊ ဟူးရားမ်ားကို၊ ပိုင္းျခားတုန္႔ၿပိဳင္၊ တုရင္းတိုင္ႏွင့္၊ နမိတ္တိုင္ေျမာက္၊ ေက်ာက္တိုင္ေဆာက္၍၊ အံ့ေလာက္က်ီးကၽြန္၊ ရွိထက္လြန္သည္၊ ျပည္မြန္ဆက္တတိုး၏တည္း။ ။