(၂၄) မည္လတ္သမိုက္၊ ထီးနန္းစိုက္၍၊ ဘုန္းၿမိဳ႕ထြန္းပ၊ ျဗဟၼဏ၏၊ စိုးထတိုးစည္၊ ဆက္ကာသြယ္လွ်က္၊ အႏြယ္မ်ားစြာ၊ ျဖစ္ျခင္းရာကို၊ ရြီးကာေဖာ္ညႊန္း၊ ပိုက်ယ္၀န္း၍၊ စိေစ့ဆိုထ၊ ႐ုံး၍ျပအံ့၊ တရာ့ကိုးဆယ္၊ သွ်စ္ၿမိဳ႕၀ယ္တြင္၊ အႏြယ္ပုဏၰား၊ ေနာင္ဖ်ားဆံုးစြန္၊ သရဘန္ဟု၊ ေက်ာ္လြန္သတင္း၊ ထိုသည္မင္းလွ်င္၊ ဆင္ျမင္းရထား၊ ၿခီသည္မ်ားႏွင့္၊ တည္ထားေျပာင္းရႊိ၊ ေ၀သာလိဟု၊ ဘုမၼိနက္သန္၊ ၿမီၾကန္ညီညြတ္၊ ၿမိဳ႕ျမတ္တည္လွ်က္၊ ဆယ့္ေျခာက္ဆက္တြင္၊ ေျမာက္ဖက္ရပ္မွာ၊ ေဟ၀ႏၵာ၏၊ ရီသာညိဳျမ၊ ဂစၦပတြင္၊ ပစၥဳံသွ်င္မိုး၊ ရြာသြန္းၿဖိဳးက၊ ဟိုးဟိုးမ်ားစြာ၊ စီးက်လာလွ်င္၊ ထိုတြင္နီထ၊ ဆတ္မကမူ၊ ေၾကာက္လွႀကီးက်င္၊ ေညာင္ၾကပ္ပင္ကို၊ ခံုမင္ႄကြႄကြ၊ အရကိုးလွ်က္၊ ခိုမွီတက္၏။ တခ်က္ထိုထို၊ ေမ်ာက္ဖိုကလည္း၊ စိမ္းျမညႊန္႔ရွင္၊ သဖန္းပင္၀ယ္၊ ခံုမင္တက္မႈ၊ နီကုန္ျပဳ၏။ ရီထုမ်ားလွ၊ ျပည့္လတ္ကလွ်င္၊ ဆတ္မေမ်ာက္ထီး၊ အၿပီးထိုခါ၊ ေမ်ာလီပါေသာ္၊ ေသလာဂီရိ၊ အမည္ဟိသား၊ မ်ားသိႏွမ့္ေဆာင္၊ ေက်ာက္ေတာ္ေတာင္သို႔၊ ရီေၾကာင္းပို႔က်င္၊ ေရာက္လီလွ်င္ေသာ္၊ တူပင္မျပား၊ နီတံုျငားက၊ ႏွစ္ပါးဆံုထ၊ ေပါင္းေဖာ္ၾကသည္၊ ႏွစ္လရက္ၾကာနီလတ္တည္း။ ။
No comments:
Post a Comment